Het lijkt alsof het Autoriteitsprobleem blijft groeien, zonder dat er zicht is op een blijvende oplossing. Vanaf de onafhankelijkheid van 1975 en na een uit de hand gelopen conflict met militairen, blijft die Gat van Autoriteit oningevuld.

Het probleem is de onvolwassenheid van de politieke gezagdragers, die met constitutionele zaken niet weten om te gaan. De afstand van President tot de partijleiders is te klef, vandaar mijn optie voor een meer afstandelijker keuze van de President via een volkstemming dan door getrapte verkiezing door het DNA.

Wat mij betreft moet die man of vrouw, als President(e), vicepresident(e), en districtscommissarissen rechtstreeks gekozen worden door het volk, maar moet afzetbaar zijn door het parlement als ze hun functie niet volgens de opgestelde regels protocollair kunnen uitoefenen.

Wat het Surinaamssysteem ontbeert is een groep van wijze raadgevers die welgesteld zijn en op basis van census en fatsoenlijk gedrag na screening kunnen worden toegelaten tot zulk zeldzame ultieme adviesgezelschap.

Derhalve zal van zowel van de president(e), districtscommissaris en wijze man of vrouw geëist en verlangd moeten worden dat zij een visie hebben over de structuur, inrichting, bestemming van de gehele samenleving als geheel geordend in de gegeven ruimte binnen en tot aan de landsgrenzen van Suriname toe.

Waarom, omdat twee redenen:

1.    Vanuit de termijnvisie van raadslieden kan en mag een uitgestippeld termijnbeleid niet worden afgeremd, omdat zij als financiers ook garant zullen staan voor de voortzetting en verdere ontwikkeling van voorgenomen beleid,

2.    het huidige systeem, maakt meer vijanden dan nodig is en daarmee is de ontwikkeling van het land niet mee gediend, maar wordt eerder gefrustreerd.

A.H.Tjauw-A-Hing / tjauwa@gmail.com