Verkiezingen 2015
Het voorstel van de commissie Herziening Grondwet met betrekking tot het wijzigen van het huidige kiesstelsel van Suriname behoren twee zaken hiervoor in aanmerking te laten komen:
1. Rechtstreekse verkiezing van de Staatspresident, met vetomacht; afhankelijker van DNA
2. Verkiezing van het DNA , waarbij 2 zetels per district wordt toegekend terwijl de resterende 31 zetels verdeeld worden volgens het principe van landelijke evenredigheid op basis van het grootste gemiddelde voor geheel Suriname
Suriname heeft sowieso een politiekstelsel nodig waarbij een staatspresident door de bevolking rechtstreekse wordt gekozen op basis van 51% van de uitgebrachte stemmen, met de mogelijkheid van een ‘run-off’ in een tweede ronde tussen twee kandidaten, waarvan de percentages beneden de 50% opeenvolgend liggen.
Van de geachte heer Guno Rijssel neem ik ook de constructie over waarbinnen de verkiezingen voor de leden van de nationale assemblee minimaal één maand na de uitslag van de presidentsverkiezing wordt gehouden. Wel wil ik alle leiders van politieke partijen de kans geven mee te dingen naar het Presidentschap, al was het maar om de pluraliteit van de gemeenschap tot uitdrukking te brengen.
Ook ik ben het met de geachte heer Rijssel eens dat de grootste winst binnen deze constructie is, dat de kiezer zich bij de DNA verkiezing, louter op de DNA kandidaten hoeft te concentreren. De president is immers reeds bekend en kan door partijen, al naar gelang de politieke overtuiging, als ultieme aanmoediging of ultieme waarschuwing worden ingebracht. Zo’n structuur schept haar eigen duidelijkheid.
Profielvergroting Suriname
Het valt niet te ontkennen dat de republiek Suriname aan profiel heeft gewonnen. Deze winst hoort zijn weerslag bovenal te vinden in een versterking van de staatsinstituten. Een ‘overall assessment’ leert ons dat een behoorlijk aantal instituten, ‘privaat’ en ‘publiek’ de boodschap inderdaad begrepen hebben. Te denken valt hier aan:
1. de financiële economen, die voortdurend met en door elkaar met de maatschappelijke aandeelhouders in debat zijn, met betrekking tot de wijze waarop wij de economische positie van Suriname zouden kunnen versterken.
2. aan de vele initiatieven binnen de gezondheidssector; het onderwijs met zijn niet aflatende aansporing tot certificering van de instituten; de ruimtelijke ordening; het mijnbouwbeleid; het milieubeleid; de veiligheid in buurten en de grenzen mogen in dit kader niet onvermeld blijven; ook ik wijs op de vele initiatieven vanuit het leger en de politie om haar manschappen beter te kunnen laten functioneren en aldus het land beter te dienen.
Politieke culturele dissonantie
Grote dissonant binnen dit plaatje blijft echter de politieke cultuur. Uit alles blijkt dat de politieke cultuur in Suriname onvolwassen is om haar organisatiestructuur adequaat aan te passen aan de heersende normen en eisen van een westerse maatschappij. Direct gevolg van dit falen is, dat dit instituut met de dag aan het eroderen is. Velen zijn geneigd om de oorzaak van dit destructieve structurele erosie bij de deelnemers, de politici te zoeken.
Natuurlijk, zijn zij mede debet aan dit gewichtsverlies. Zij zijn er namelijk zelf levend bij. Zij kunnen dus tot op zekere hoogte passende maatregelen treffen om het bloeden te stoppen. Zo zou zowel de coalitie als de oppositie kunnen besluiten om per heden niet langer in de politieke arena de quorumbullebak uit te hangen, maar als volksvertegenwoordiger de vergaderingen met een gepaste agenda te bezoeken, want ze worden allen door de belastingbetaler onderhouden.
A.H.Tjauw-A-Hing / tjauwa@gmail.com