PARAMARIBO, 29 jun – Bijna honderd gezinnen te Tamanredjo, in Commewijne, dreigen dakloos te worden. Een particulier eist de grond op, waar ze al generaties wonen. Volgens de gezinnen hebben ze er hun huizen gebouwd met ‘bloed, zweet en tranen.’ Toch hebben de meesten geen stuk papier als bewijs dat de grond ook echt van hun is.

Het tragische is dat hen herhaaldelijk beloofd is dat ‘het in orde komt.’ Het wonen op hun geboorteplek zou geformaliseerd worden. de beloftes werden geloofd, er werd gestemd op politici. Die kregen ministeries onder hun beheer waar aanspraken op grond geformaliseerd worden. Er is van alles gedaan, behalve het behartigen van de belangen van de aanhang te Tamanredjo. “Maar enkele mensen hebben formele documenten”, zegt Ann Sadi, woordvoerder van het comité Tamanredjo.

Het comité vindt het tijd voor de regering om op te treden. Sadi wil zo gauw mogelijk een regeling voor Tamanredjo. De man die de grond opeist, Ben Olmberg, heeft intussen een rechtszaak aangespannen. Hij wil de bewoners binnen twee weken zien vertrekken. Volgens Olmberg hoort de grond bij zijn bezit, de oude plantage Ma Retraite. Hoe dit kan na zoveel generaties bewonen en zoveel grondbeleid, zou alleen de politiek kunnen verklaren. De oplossing ligt ook daar.