Live nieuws en radio streams uit Suriname!


Home » Surinaams nieuws » Gebrek aan visie en geloof

Gebrek aan visie en geloof

Na de begrotingsbehandeling die enkele weken terug is afgerond was er donderdag alweer een vergadering in DNA, waar de regering allerlei prangende vraagstukken heeft doorgenomen met De Nationale Assemblee. De conclusie die kan worden getrokken uit de uiteenzettingen van de president en de ministers (onder andere TCT en LVV), is dat het economisch beleid van de regering vast is komen te lopen. Cruciale ministers weten niet wat van hen wordt verwacht. 

Maar, we beginnen even eerst met het afsluitend verhaal van de president (lees: de regering). Er is heel veel tijd besteed aan het verwijzen naar het beleid van de vorige regering. Daarbij is veel verwezen naar foute leningen onder minder gunstige voorwaarden. Ook is veel aandacht besteed aan de inspanningen van de regering om schulden te herschikken. Ministers zijn daarvoor in het buitenland, en er wordt beweerd dat die ministers schulden hebben kunnen herschikken. Dat wordt op zodanige wijze gebracht alsof daarmee Suriname zou zijn gered, en wij willen dat graag geloven, omdat het perspectief zou geven voor de toekomst. Maar, wanneer beweerd wordt dat de vorige regering 3-4 miljard USD aan schulden is aangegaan en er wordt aangegeven, dat er een herschikking is van de schulden met de ‘Groep van Parijs’ ter waarde van USD 100 miljoen, dan rijst de vraag hoe significant dat succes wel is. Kan het als een redding van Suriname worden gebracht? 

Zware nadruk wordt gelegd op de Oppenheimer lening (ca 600 miljoen USD) en de hoge rente die daaraan is gekoppeld. Die 100 miljoen USD van de Club van Parijs is minder dan 20% van de Oppenheimer lening en eigenlijk verwaarloosbaar in het totaal van de leningen: 3-4% als we uitgaan van een totale schuld van 3 miljard USD. Het interessante is dat mediawerkers de 100 miljoen die in DNA is genoemd op zichzelf zijn gaan benaderen en niet in relatie tot het totale probleem (dus de totale schuld). Op zichzelf is 100 miljoen USD veel geld en we hopen niet dat onze mediawerkers bij het beoordelen van dat bedrag hun bank balance als referentie zijn gaan gebruiken. Maar, het is geen bedrag als gekeken wordt naar de totale schuld, dus het kan ook geen redding zijn. Het kan alleen een redding zijn als Suriname zit met een accuut betalingsbalansprobleem met problemen op korte termijn en dat is niet het geval. 

In DNA is geprobeerd de missies van ministers naar verschillende plekken in de wereld te verantwoorden, maar die staan niet in relatie tot de ‘schuldenberg’ waar de regering het over had. Opmerkelijk in het relaas van de regering is, dat ook weer verwezen wordt naar 62 projecten die de regering al dan niet met hulp van geleend of gedoneerd geld of uit de eigen begroting zal uitvoeren. Weer is achterwege gelaten om zelfs in algemene bewoordingen aan te geven in welke soorten de projecten uitgevoerd zullen worden of wat het karakter zal zijn van de projecten. 

Personen die enige verstand hebben van ambtelijke processen, die weten wat onder projecten moet worden begrepen. Die weten ook wat de directe impact van projecten kan zijn op de sociaal-economische ontwikkeling van een land. Projecten kunnen heel veel inhouden. Het kan gaan om bouwprojecten waarbij openbare werken van formaat (nieuwe weg naar Brazilie, nieuwe wegen en bruggen, nieuwe kanalen, een nieuwe ziekenhuis of regeringsgebouw), het kan ook gaan om het bouwen van de traditionele volkswoningen of appartementsblokken, internaten in het binnenland en de stad, grootscheepse renovaties van ziekenhuizen of het bouwen van havens of fly-overs. Het kan ook gaan om de bouw van een of meerdere indoor of outdoor stadions.

Projecten kunnen ook inhouden consultancies: dus dan buitenlandse experts hier komen om samen met ons allerlei strategieën en oplossingen met stakeholders te bedenken over allerhande economische en sociale problemen in het land. Deze consultancies kunnen moeilijk kosten en ze leveren slechts rapporten met herhalingen op die toch niet door de regering worden uitgevoerd. Bovendien zijn aan projecten, wat het karakter ook van deze projecten zal zijn, PMU’s (project management units) gekoppeld. Dat zijn managementgroepen met een directeur die de miljoenen beheren en duizenden USD per maand verdienen. Deze functies kunnen gebruikt worden om vrienden en familie flink te bevoordelen. In consultancies, maar ook in andere projecten, zit er een nationale spin-off die varieert tot inhuren van nationale consultants, inhuren van zalen en aankopen van consumptie en goederen en diensten zoals auto’s laptops en huur van kantoorgebouwen. Aan het eind van de dag zijn er dan miljoenen aan USD uitgegeven, zijn buitenlandse consultants en bedrijven rijker geworden, maar is er niets veranderd aan de economie. Gaat u maar na hoeveel miljoenen aan leningen zijn verstrekt om bijvoorbeeld de productiestructuur en de concurrentiekracht van de Surinaamse bedrijven te versterken; wat heeft het allemaal opgeleverd aan een sterke economie? 

Projecten kunnen ook studies inhouden, zoals een studie om een spoortrein in Suriname op te zetten. Maar, projecten kunnen ook inhouden het baggeren van een rivier en het opzetten van fabrieken het aankopen van nieuw bloed voor de veeteelt (duizenden kleine en grote herkauwers) of het bouwen van andere productiestructuur. De Surinaamse ervaring leert dat wanneer de regering schroomt om concreet te worden wanneer het gaan om projecten, het alleen gaat om de aantallen, maar er geen concrete zaken zijn die het land vooruit zullen brengen. Of de regering wil de spanning erin houden en het nieuws niet nu met ons delen. 

Opvallend is ook dat verschillende leningen van IMF, IDB en CDB gebracht worden als een redding voor Suriname en dat hoe groter de bedragen, hoe mooier het succes en het nieuws. In elk geval is de plaat van de regering blijven vaststeken bij leningen en de vorige regering. De regering laat in het geheel na om aan te tonen wat ze doet om inkomsten te verhogen via productie en productiviteit. 

Ten slotte: wanneer de LVV-minister lachend bij de RvM ‘eerlijk’ aangeeft dat er stapels pompen voor de gemalen liggen te verrotten, maar dat er geen geld is om ze te installeren, dan geeft dat aan dat de minister meer dan rijp is voor ontslag. Want, er zijn pompen voor ontwatering terwijl het land verzuipt: waarom brengt hij de installatiekosten (miljoenen) niet op de begroting? Waarom leent hij daarvoor geen geld? Is het zoals de OW-minister zei om het volk van Suriname te straffen? Het laatste optreden van de regering in DNA heeft weer eens bevestigd, dat er geen visie is om de economie van Suriname op spoor te krijgen.