In de media is bekend gemaakt dat de VHP op regionaal niveau (district- en ressortraden) gaat samenwerken met de PL. De NPS heeft haar organen hiervoor geraadpleegd voordat het enige politieke samenwerking met de PL bekend maakte. In het verleden (in de samenwerking voor 2010) heeft het niet goed geboterd tussen de NPS en de PL.

In die coalitie was het streven van de PL erop gericht om zoveel mogelijk de partijbelangen te behartigen.

Daarvan is ook de VHP vaak de dupe geworden. Uit vrees voor een kabinetscrisis liet de toenmalige president van Suriname, de heer Ronald Venetiaan, de PL ongestoord haar gang gaan, vaak tot grote verontwaardiging en woede van zijn achterban alsmede van de overige coalitiepartners. De grote ontevredenheid van de NPS-achterban over de solotoer van de PL heeft de NPS veel zetels gekost bij de laatste parlementsverkiezingen. Desondanks onderhandelt het Nieuw Front met de PL voor een coalitie bij de komende verkiezingen.

Is samenwerking tussen NF en PL verantwoord?

Voor veel aanhangers van het NF zit het “wangedrag” van de PL tijdens de NF-coalitie en ook tijdens de huidige coalitie nog vers in het geheugen. Velen vinden de PL een onbetrouwbare partner, een partij die overwegend opkomt voor privébelangen en belangen van enkel haar achterban.

Vaak druist het partijbelang van de PL in tegen het algemeen belang. De voorzitter van de PL heeft al te vaak landsbelang ondergeschikt gemaakt aan haar partijbelangen. De vraag die velen zich stellen, is in hoeverre het verstandig en verantwoord is om met deze partij een verbond aan te gaan. Gaat de heer Salam Somohardjo met zijn PL in een coalitie met het NF op de oude voet door of heeft hij een wijze les geleerd?

Dat heeft te maken met een aantal factoren. Een daarvan is in welke mate de overige coalitiepartners bereid zullen zijn hem zijn gang te laten gaan. Er zullen harde afspraken gemaakt moeten worden; bij de eerste de beste scheve schaats die hij gaat rijden, zal hard opgetreden moeten worden, ongeachte de politieke consequenties. Dat is de enige manier om deze man in het gareel te houden. Men moet bereid zijn de samenwerking met de heer Somohardjo op het spel te zetten als hij (zijn partij) de gemaakte afspraken niet nakomt.

In hoeverre is samenwerking tussen NF en PL noodzakelijk?

Momenteel zijn er twee sterke combinaties, de Megacombinatie en het Nieuw Front. Voor de kleine partijen als DOE, NS, BEP en PL zijn er een aantal mogelijkheden: ze kunnen zelfstandig deelnemen aan de verkiezingen ( optie 1 ), met z’n allen of met enkelen een derde blok vormen ( optie 2 ) of zich aansluiten bij een van de 2 grote combinaties ( optie 3 ). Als we uitgaan van optie 1 waarbij de PL zelfstandig deelneemt aan de verkiezingen, dan zal zij naar schatting 4 tot 6 zetels kunnen behalen.

Als de BEP, NS en NF een combinatie vormen, kunnen zij naar schatting 22 tot 25 zetels behalen. In dat geval is de positie van de PL zeer sterk en kan de heer Somohardjo een sterke vuist maken. Als we uitgaan van optie 2 waarbij er een derde blok wordt gevormd door enkele of alle kleine partijen, dan kan het derde blok naar schatting 8 tot 10 zetels behalen.

Een coalitie tussen het NF en het derde blok levert ongeveer 30 parlementszetels op, wat een sterke coalitie zal zijn. Optie 3, waarbij PL, BEP en NF, eventueel aangevuld met NS een combinatie vormen, zal de grootste zetelwinst opleveren (denk onder andere aan restzetels).

De sterkte van de PL zal de opstelling van de heer Somohardjo in een coalitie bepalen. Verkeert hij in een wippositie, dan zal hij wederom neigingen van chantage en pressie vertonen. Weliswaar iets minder dan voorheen (het eruit gooien uit de Megacombinatie zal hem hopelijk tot in lengte van jaren bijblijven).

Wat het verleden van de heer Somohardjo met zijn PL ook is geweest, hoeveel hij ook heeft gechanteerd en zijn coalitiepartners het leven zuur heeft gemaakt, de politieke situatie in ons land is van dien aard dat de oppositie de PL nodig heeft voor een overwinning. De heer Somohardjo is zich daarvan bewust; maar hij is zich ook bewust van het feit dat men niet eindeloos met zich laat sollen.

Wij hopen dat het eruit zetten van de PL uit de Megacombinatie de waanzin van de heer Somohardjo flink heeft doen tanen en dat hij zich honderd keer gaat bedenken om pressie uit te oefenen op zijn politieke partners.

Wil de oppositie de huidige regering naar huis sturen, dan moet zij alles in het werk stellen om een zo breed mogelijke coalitie te vormen. Dat kan alleen als alle oppositiepartijen een gemeenschappelijk doel nastreven; dat is de regeermacht overnemen om verdere verkwisting en verspilling te stoppen en het land van een verdere afgang te behoeden.

Na de vele verspillingen en het veelal ondemocratisch regeren van de zittende regering is het zeker nodig om het NF een nieuwe kans te geven, eventueel aangevuld met de andere partners. Maar het moet voor alle deelnemende partners duidelijk zijn dat: “Het geheel is meer dan de som der delen”. Met andere woorden: de combinatie moet centraal staan bij het regeren, en niet een individuele partij. Als vooraf goede afspraken met de PL gemaakt kan worden, dan is samenwerking ook met deze partij mogelijk. In een democratie kan je nu eenmaal geen enkele partij uitsluiten.

Echter moet de samenwerking geformaliseerd worden door de partijorganen daarbij te betrekken, en met hun standpunten rekening te houden. Deze zaken dienen ook terug te komen in een gezamenlijk verkiezingsprogramma en het regeerakkoord. De VHP heeft een integere leider die zulke zaken op de juiste wijze kan regelen.

Kortom de samenwerking moet niet alleen worden aangegaan om een bepaald programma te realiseren, maar ook op de beginselen die de samenwerking meer inhoud geven. Immers beginselen zijn vaak afgeleid van ideeën van hedendaagse mensen waarbij men ook terug kan grijpen naar uitgangspunten uit het verleden. In die is de samenwerking tussen de NPS en de VHP een goede. En hoort de PL daar nu ook bij?

Jack Mohanlal

Robby Roeplall