De vraag die de laatste tijd aan de samenleving wordt gesteld, is hoe men de eerste twee jaren van deze regering heeft ervaren. Sommigen drukken hun waardering of teleurstelling uit in woorden en enkelen in een cijfer. Feit is dat vele factoren debet zijn aan de huidige situatie.
Een president is het hoogste gezag in een land. Hij benoemt, ontslaat en neemt de beslissingen. Wat krom is, moet hij rechttrekken, kortom hij hoort daadkracht te tonen. Een vp hoort de president te ondersteunen en fungeert als vervanger bij zijn afwezigheid. Vanaf het begin was de samenwerking met Brunswijk foute boel. Jammer genoeg kon het niet anders, NDP was geen optie.
-Voor het eerst zijn we geconfronteerd met een regering die geen eenheid vormt. Bij de start al heeft de vp zijn zucht naar macht laten zien. Hij heeft er moeite mee om zich te schikken naar beslissingen van hogerhand, hij wil steeds zijn eigen zin doordrukken. Het is alsof er twee regeringen zijn namelijk regering Santokhi en regering Brunswijk. –
-Brunswijk eiste eerst de functie van voorzitter van de DNA en pal daar achteraan zocht hij het hogerop en eiste de functie van vp. Hij vroeg zich niet af of hij wel of niet deskundig was om deze functies te bekleden. Ook wist hij dat hij beide functies niet mocht bekleden vanwege zijn crimineel verleden. Toch eiste hij de functie op en niemand protesteerde daartegen.
-Nadat de posten waren verdeeld, kwam hij terug en schoof de NPS doodleuk aan de kant en pakte de post bij Staatsolie. Weer laat men dit gebeuren. Santokhi was wel zo slim om zijn vrouw daar te plaatsen als toezichthoudster.
-De vp die de macht begon te proeven, ging steeds een stapje verder. Pokie werd ontslagen omdat ze weigerde om naar de pijpen van Leo Brunswijk te dansen. Hiertegen had de president moeten optreden maar dat deed hij niet.
– Bij de reshuffling negeerde de vp het besluit van de president en weigerde te reshuffelen. Weer gaf de president hem zijn zin.
-Elke regering heeft zich schuldig gemaakt aan gronddiefstal voor zichzelf, vrienden en familie. De president probeert dit onethische gedrag een halt toe te roepen. Weer is het de vp die gronddiefstal ondersteunt.
-Brunswijk is vaak gevraagd om de benoeming van zijn broer op EBS terug te draaien. Hij heeft steevast geweigerd. De president had moeten ingrijpen maar liet dat achterwege.
-De grootste fout die echter is gemaakt is nepotisme. De president had beloofd nepotisme uit te bannen en toch brandde hij zijn vingers hieraan. Omdat hij hiermee de fout inging, kon hij de vp op dit gebied ook niet afremmen. ‘Jij doet het, dus ik ook.’
-Recent ging de protestgroep naar de vp. Ze had heel wat eisen. Weer ging de vp de fout in door te zeggen dat hij hun eisen zou inwilligen, te beginnen bij het terugtreden van zijn broer bij EBS. Hij had dat recht niet als vp. Zijn antwoord had moeten zijn dat hij dit met de president zou bespreken en dat ze daarna van hem zouden horen. Bovendien liet de protestgroep zich met dit zoethoudertje afschepen zonder zich af te vragen of het terugtreden van Leo Brunswijk zou geschieden met of zonder behoud van salaris.
Dit machogedrag van de vp stond een goede samenwerking en ontwikkeling in de weg. De man weet echt niet wat kan en wat niet en hij heeft er moeite mee om zich naar gezag te schikken. Protocollen, regels, zijn plaats als vp, dit alles is hem vreemd. De president treedt niet corrigerend op tegen de vp. Het gevolg hiervan is dat het volk de indruk krijgt dat de vp kan maken en breken wat hij wilt. Dat de president niet tegen Brunswijk optreedt, is begrijpelijk. Hij wil namelijk zijn beloften nationaal en internationaal aan de schuldeisers nakomen dus probeert hij de boel bij elkaar te houden. En toch is dit is een erg ongezonde situatie die ertoe heeft geleid dat men de president gebrek aan daadkracht verwijt en opgescheept zit met een ontevredenheid volk.
Nog een messteek in de rug, die deze regering niet heeft zien aankomen, is de coalitie. Een coalitie hoort ondersteunend te zijn naar de regering toe. De regering ondervindt echter vaak tegenwerking. Eerst van Belfort en nu van Etnel. Het is toch te gek voor woorden dat een lid van de coalitie de regering tegenwerkt en toch elke maand haar salaris opstrijkt. Etnel is de straat opgegaan om openlijk de protestactie te ondersteunen. Het is niet de eerste keer dat dit lid haar persoonlijke grieven stelt boven haar plicht om de regering te ondersteunen. Haar gedrag is onacceptabel. Het bestuur van de NPS had haar reeds lang moeten vervangen. Ze moet als volksvertegenwoordiger van het volk in het parlement opkomen en samen met de regering naar oplossingen zoeken voor de problemen. Ze kiest er echter voor om de regering tegen te werken. Ik hoop dat het volk inziet dat deze politica niet in het parlement thuishoort en bij de volgende verkiezingen met dit onbetrouwbare gedrag zal afrekenen.
-Nog een factor die het regeren ondermijnde, is dat de handlangers van Bouterse nog steeds op strategische plaatsen zitten. Deze moeten met wortel en al worden uitgeroeid anders blijft het voor deze regering vechten tegen de bierkaai.
-De grootste boosdoener was echter tegenwerking. Dit is de enige regering die heeft moeten functioneren onder zoveel tegenwerking.
Conclusie: De twee jaren waren niet perfect. Er zijn fouten gemaakt, van belang is echter een fout te herkennen, toe te geven, ervan te leren en te groeien. The only real mistake is the one from which we learn nothing.” Fouten zijn een teken van proberen en het is altijd beter om te proberen en te mislukken dan niet handelen uit angst voor stemmenverlies.
“Making mistakes is better than faking perfections.”
Josta Vaseur