Een moment van onoplettendheid: meer was niet nodig om het leven van de Amerikaanse familie Carlson in een nachtmerrie te doen veranderen. Dochtertje Eden (3) viel in hun zwembad in de tuin en hoewel ze nog gereanimeerd kon worden, bleek ze geen hersenactiviteit meer te hebben. Volgens de dokters zou ze voor de rest van haar leven als een plant leven. Maar haar ouders besloten zich daar niet bij neer te leggen en vonden online een dokter die hen hun leven terug zou geven, schrijft HLN.be.

Het noodlot sloeg toe op 29 februari vorig jaar. Kristal Carlson uit Fayetteville in Arkansas was net in de douche gestapt, toen haar dochtertje Eden – 23 maanden en volop aan het leren stappen – een babyhekje wist te omzeilen en de tuin in liep. Even later dreef ze in het zwembad.

Gezichtje omlaag

“Ik heb nog altijd geen idee hoe lang ze in het water heeft gelegen”, vertelt Kristal. “Zeker vijf minuten, maar het kan evengoed een kwartier geweest zijn. Ze lag met haar gezichtje omlaag en ademde niet meer. Ze had ook geen polsslag. Toen ik haar uit het water had gehaald, zei mijn instinct me dat ik eerst moest proberen om haar weer te doen ademen. Ik paste kunstmatige ademhaling toe en hartmassage.”

De hulpdiensten waren snel ter plaatse en namen het over. Het duurde uiteindelijk 100 minuten – bijna twee uur – voor Edens hartje weer zelfstandig klopte. Toen ze stabiel was, werd ze overgebracht naar het Arkansas Children’s Hospital. Daar bleef ze vijf weken, maar daar konden de artsen geen enkele hersenactiviteit meer waarnemen. Eden zou voor de rest van haar leven in een vegetatieve staat verkeren, zo zeiden ze, en nooit meer kunnen eten, praten of stappen.

Haar ouders Kristal en Chris konden zich daar niet bij neerleggen en gingen online op zoek naar een alternatieve manier om het hersenletsel te behandelen. “Toen Eden weer naar huis mocht, had onze kleine meid een voedingssonde”, vertellen ze. “Ze kon niet rechtop zitten, ze kon zelfs niet spreken. We kregen een monitor mee om haar in de gaten te houden, want soms stopte ze met ademen als ze sliep. En dan moesten we haar elke keer reanimeren.”

Drukcabine

Op een van hun zoektochten kwamen ze op de website terecht van professor Paul Harch van de Louisiana State University. Die werkt met hyperbare zuurstoftherapie, waarbij een patiënt in een drukcabine wordt gebracht en pure zuurstof in te ademen krijgt. De techniek wordt ook gebruikt om duikersziekte te behandelen. “Onze therapie stimuleert de groei van weefsel en gaat ontstekingen en celdood tegen, door met de druk en het zuurstofniveau in de kamer te spelen”, vertelt Harch, die vorige maand een stuk over Eden publiceerde in het vaktijdschrift Medical Gas Research.

55 dagen nadat Eden in het zwembad viel, begon de behandeling. En die kende onmiddellijk resultaat: eerst een glimlach, dan een lach en toen begon ze zelfs haar ouders te volgen met haar ogen, te slikken en enkele woordjes te spreken. En de grootste verrassing moest nog komen, want op een MRI-scan 162 dagen nadat ze in het zwembad viel, bleek nog maar een kleine beschadiging waarneembaar in de hersenen van het kleine meisje.

Fijne motoriek

Na enkele maanden is Eden volgens haar mama als elke normale peuter. “Haar cognitieve capaciteiten en haar spraakvermogen zijn helemaal hersteld, en ook haar fijne motoriek. Ze kan sinds deze maand zelfs stappen zonder hulp, maar nog geen lange afstanden.”

Het artikel in Medical Gas Research wordt op bewondering onthaald door collega’s van Harch. “De behandeling werd op een academisch rigoureuze manier uitgevoerd”, aldus dokter Juston Sempsrott van Lifeguards Without Borders en medisch directeur van de International Surf Lifesaving Association. “Ze is veelbelovend voor de rehabilitatie van patiënten die bijna verdronken.”(HLN.be)