Parlementsvoorzitter Jennifer Geerlings-Simons heeft vanmorgen op de Buitengewone Openbare Vergadering van De Nationale Assemblee (DNA) stilgestaan bij de grootste overwinning van Suriname sinds de onafhankelijkheid in 1975. Ook heeft ze haar licht geworpen op de grootste opdracht aan het volk de leiders.

Geerlings-Simons meent dat de hechte eenheid van de gemeenschap, waarbij er nimmer sprake is geweest van etnische tegenstellingen, verder gekoesterd en uitgebouwd moet worden. Zonder die eenheid, bestaat er volgens haar geen Suriname.

“We zijn onze broeder-broeder. En we moeten ons niet laten afleiden door wat er in de wereld gebeurt.”  Ze verwees dan ook naar de eerste daad van dit volk dat het heeft gepresteerd om de overgang van een koloniaal naar een soeverein land vreugdevol te realiseren.

Daarbij werden Eddy Bruma, Henk Arron en George Hindori gememoreerd. “Onze weg daarna is niet altijd over rozen gegaan.” Corruptie, oneerlijke verkiezingen, militaire acties, schendingen van mensenrechten en een burgeroorlog werden opgesomd als te zijn de minder goede ontwikkelingen.

Eén van de belangrijke successen, is volgens haar de oproep voor broederschap van Jagernath Lachmon en Johan Adolf Pengel  geweest. Veertig jaar is een mensenleven, maar in de geschiedenis van een land is dit een korte tijd.

Er zijn bepaalde zaken die Suriname in die periode nog niet heeft kunnen waarmaken. Geerlings-Simons zei dat het geen enkele regering is gelukt om de nationale productie te laten groeien tot het punt om in evenwicht te blijven ondanks ongunstige economische ontwikkelingen wereldwijd.

De grootste opdracht aan het volk en de leiders is derhalve om een weg te vinden die het lot van het volk en de toekomst kan waarborgen. Die weg, stelt ze, is een weg die veel meer vereist dan verkiezingen. Samenbundeling is hiervoor nodig.

De DNA-voorzitter hoopt dat bij 50 jaar onafhankelijkheid, Suriname een bloeiende lokale economie zal hebben zodat het land weerbaar kan zijn tegen internationale tegenslagen.