Live nieuws en radio streams uit Suriname!


Home » Surinaams nieuws » De toekomst van Venezuela

De toekomst van Venezuela

De emoties over het heengaan van de Venezolaanse leider Hugo Chàvez lopen hoog op, in Venezuela en ook daarbuiten. Die emoties zijn begrijpelijk. Chàvez was niet alleen een bepalende grootheid in de internationale politiek en een voortrekker van de Latijns-Amerikaanse integratie; hij was in eigen land een sociale hervormer die zijn gelijke niet kent.

Om de populariteit van Chàvez bij het volk van Venezuela te begrijpen, moeten we ons verdiepen in de periode vóór Chàvez, die in 1999 aan de macht kwam. Venezuela is lang een land geweest, dat werd beheerst door een elite van grootgrondbezitters. Deze elite corrumpeerde het land en was verantwoordelijk voor een ondragelijke armoede van het volk. Dankzij de hervormingen van Chàvez hebben veel van deze mensen nu gratis onderwijs en gezondheidszorg en als zij trouw aanhanger zijn van de partij van Chàvez, komen ze ook nog in aanmerking voor een woning en voor een baan. Dankzij Chàvez, is er nu veel minder inkomensongelijkheid in Venezuela.

Wie mijn artikelen over Venezuela heeft gelezen, weet dat ik geen voorstander ben van het ‘socialisme van de 21e eeuw’, de ideologie van Hugo Chàvez. Door het beleid van zijn Verenigde Socialistische Partij is grote schade toegebracht aan de vrije markteconomie. Meer dan 1000 bedrijven werden genationaliseerd en de marktwerking werd verstoord door een ingewikkeld stelsel van prijscontroles, dat tekorten van producten in de hand werkt. Ondanks de haast onvoorstelbare olierijkdom (de olieprijs vertienvoudigde tijdens Chàvez presidentschap) wordt Venezuela geteisterd door een slechte infrastructuur en is de economische groei veel lager dan in Brazilië of Columbia.

Erger nog is dat de instituties die horen bij democratische rechtsstaat, stilaan werden uitgehold. Of we het nu hebben over de rechterlijke macht, over het justitieapparaat, over het bankenstelsel of over andere instituten, ze zijn allemaal zwaar gepolitiseerd en worden bezet door de leden van de Verenigde Socialistische Partij. Van vrije media is nauwelijks nog sprake. Een ieder die zich niet in het regeringsbeleid kon vinden, werd bestempeld tot volksvijand.

De gevolgen van dit beleid zijn bekend. Hoge inflatie (30%), devaluaties, economische stagnatie, enorme corruptie (in de hand gewerkt door het ondermijnen van onafhankelijke instituties) en een welig tierende criminaliteit (in Venezuela worden per jaar meer dan 20.000 moorden gepleegd!). Een groot gedeelte van de middenklasse en de intellectuelen zijn het land dan ook ontvlucht: er wordt gesproken over een brain-drain van ruim één miljoen Venezolanen in de afgelopen 10 jaar.

Toch was president Chàvez geliefd bij een groot gedeelte van zijn volk. We kunnen dit enerzijds verklaren door de ellendige omstandigheden waarin dit volk verkeerde voor 1999 en anderzijds natuurlijk ook door het ongelooflijke charisma en de energie van Hugo Chàvez persoonlijk, iets dat door vriend en vijand erkend wordt.

Conform de Venezolaanse grondwet zullen er nu binnen dertig dagen nieuwe presidentsverkiezingen moeten volgen. Deze zullen gaan tussen Henrique Capriles namens de verenigde oppositie en Nicolas Maduro namens de Verenigde Socialistische Partij. Capriles is een sociaal-liberaal, die de vrije markteconomie en de onafhankelijke instituties wil herstellen in Venezuela, maar die ook heeft aangekondigd dat hij veel van de sociale hervormingen van Chàvez wil behouden. Maduro is socialist en een trouwe aanhanger van Chàvez en diens gedachtegoed.

Veel commentatoren maken zich zorgen over een toenemende instabiliteit in Venezuela na het wegvallen van de grote man die alles bijeenhield. Daar komt nog bij, dat de economische en sociale crisis in het land zich lijkt te verdiepen. Uiteraard is het aan het Venezolaanse volk om nu de richting te bepalen. Wie de nieuwe president ook moge worden, ik hoop vooral dat hij in staat zal zijn om samen te werken met de oppositie en een eind zal maken aan de wurgende polarisatie van de laatste jaren. Tenslotte is een democratie meer dan het opleggen van de wil van de meerderheid. In een waarachtige democratie behoort de meerderheid rekening te houden met de belangen van de minderheid.

Jan Gajentaan

In de rubrieken ‘Ingezonden/ Aangeboden’ stelt GFC een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie.  De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.


Posted

in

by