ROZENGEUR / Gerold Rozenblad
Ik heb er alle geloof in. Disi Chan o seti zeker ! En dan is voor ons allen te zien dat tenminste de nationale trots is gerehabiliteerd, dankzij Chan. Ik heb het over Het Plein. Dat arme plein dat steeds weer wordt gerehabiliteerd, maar er zelf niets van merkt. Chan heeft de uitgelezen kans om ons in het gezicht te wrijven dat hij tenminste het plein in goede staat heeft gebracht.
Dat plein dat ik volgens mij sedert mijn jonge jaren – en dat is toch een tijd terug – niet meer heb gezien als de pracht grasmat die het eens was. Vol weemoed denk ik terug aan de tijd dat je er kon rennen en ook vrij kon vallen en rollen. Iets dat je nu niet moet proberen, tenzij je schaafwonden wil oplopen.
Ons nationaal plein verdient en krijgt, Chan kennende, beter
Maisha & Co mochten er vrijdag niet op. Het Plein is gebarricadeerd sedert na Phagwa. Of, en hoeveel de staat betaalt voor de dranghekken is onduidelijk. De promotor van het feest gaf in de pers te kennen dat hij door overmacht de hekken niet kon verwijderen. Hoe lang die overmacht zal duren valt nog te bezien.
Misschien valt het toevallig samen met de geplande rehabilitatie en komt de staat er nog vanaf zonder te betalen voor de hekken. Kijk, dat is slim beleid maken. En aangezien we leven in een tijd van bezuiniging, moet dat aspect ook niet uit het oog worden verloren.
Ik kan mij Maisha’s teleurstelling wel indenken. Toevallig werd ook onder het vorig beleid hetzelfde plein om dezelfde reden afgesloten. Niet het protest, maar om de grasmat. Die arme Maisha zal wel een déjà vu gehad hebben. Maar het vorige beleid bakte er niets van en zelfs een grasmat rehabiliteren was hen te moeilijk. En bleef Het Plein er als een half begrazen weiland bij staan.
Zo erg dat de huidige first lady bij de kerstviering zelfs baanzand bij moest gooien om de boel ietwat begaanbaar te maken. En nu lijkt het terrein op de vacht van een schurftig dier, met de afschuwelijke witte plek. Erger kan het niet. Ik heb er alle geloof in dat we spoedig een pracht van een grasmat hebben.
Als de ‘minister van alles’ en nu ook van grasmatten, dat belooft kun je het aannemen. Als het nodig mocht blijken zal de man die zoveel internationale ervaring heeft misschien zelfs buitenlanders er voor laten overkomen. Of misschien wat diaspora-specialisten.
Ik ga er niet vanuit dat rehabiliteren betekent wachten totdat de eerste grassprieten zich een weg hebben gebaand door het baanzand en Het Plein er deels gaat uitzien als een savanne begroeiing. Ons nationaal plein verdient en krijgt, Chan kennende, beter. Aan alle activisten doe ik de oproep om nog even geduld te hebben. Straks kan protesteren in stijl en kan ook geslapen worden op de grasmat, zonder de vrees om na afloop van het protest onder de sika’s te zitten.