Sinds gisteren is er zogenaamd groot nieuws over de “gouden handdruk” die de bijna gewezen directeur van de EBS zou willen krijgen.
Het is jammer dat slechte journalistiek en natuurlijk politiek opportunisme niet het juiste beeld geven van wat er gaande is. Het lijkt alsof de man een vreselijke greep wil doen in de toch al schaars gevulde bedrijfskas, terwijl hij nota bene wegens wanbeleid is weggestuurd.
Het is in Suriname de regel dat “opzij gezette” ambtenaren en andere functionarissen in semi-overheidsdienst gewoon hun salarissen (en vaak ook de bij de functie behorende andere “privileges”) behouden. Tot hun pensioen.
Deze regel is in heel veel gevallen ook nog wettelijk onderbouwd. Het meest schrijnende geval is geweest het ontslag en de daaruit volgende juridische gevolgen van een voormalig president-directeur van de NV Grassalco. Deze meneer heeft het bedrijf eind jaren 90 van de vorige eeuw op de rand van het faillissement gebracht. Hij en de zijnen hebben zeer royale uitgaven gedaan met geleend geld en daartegenover geen enkele relevante bedrijfsontwikkeling gebracht.
Behalve als je plannen maakt en nooit uitvoert tot ontwikkeling, rekent dan, want in dat geval is er dus heel klein beetje ontwikkeling geweest. In ieder geval reden tijdens zijn “bewind” hij en zijn staf rond in hele grote Amerikaanse auto’s en ook de Raad van Commissarissen (of enkele leden daarvan) mochten op kosten van het bedrijf in luxe rond bewegen. Natuurlijk werd bij de eerstvolgende regeringswisseling naar goed gebruik de man de wacht aangewezen.
Zonder behoud van salaris en andere soort van vergoeding. En wat is er uiteindelijk gebeurt? Ondanks dat onomstotelijk vast was komen te staan dat de man een organisatorische en financiële puinhoop van het bedrijf heeft gemaakt, waarvan de resten nog steeds worden opgeruimd, heeft hij zijn bij de rechter aanhangig gemaakte zaak gewonnen. Grassalco heeft hem uiteindelijk een flink bedrag moeten betalen. Als meneer Vasseur op de hoogte was van de hoogte van dit bedrag dan denk ik dat hij in zijn eindbedrag een factor of 2 tot 3 hoger had laten uitkomen.
Dit soort zaken druisen natuurlijk tegen ons aller rechtsgevoel, maar ze volgen uit de manier hoe wij onze samenleving hebben ingericht. Als je het wereldnieuws goed leest zijn dit soort situaties “normale kost”. Een directeur voldoet niet, hij wordt “weggejaagd” en als “straf” mag hij in alle luxe meteen rentenieren.
Om nu speciaal aan meneer Vasseur aandacht te geven en “moord en brand” schreeuwen over zijn (onderbouwde) eis, is opportunistisch en ook nog heel erg laf. Wie dit niet eerlijk vindt moet het systeem die dit mogelijk maakt ter discussie stellen. Hij/zij wens ik daarin heel veel succes. Want de wereld veranderen is toch iets moeilijker dan die kleine toko die wij hier draaien. Zolang wij op de lagere school leerkrachten hebben die niet eens behoorlijk kunnen rekenen en lidwoorden en voorzetsels als vrije keuzen beschouwen, hebben wij met zijn allen schuld. Verbeter de samenleving, maar verbeter haar dan ook waar het moet.
ir. Ivan Blankendal