Bestrijden van criminaliteit is een kwestie van gemaakt en in uitvoering zijnde beleid. Zodra dat beleid bestaat en goed wordt uitgevoerd, wordt criminaliteit al onzichtbaar bestreden. Dit vergroot de groei van het gevoel en besef van veiligheid.
Echter bestaat er een grote misvatting, dat je criminaliteit kan bestrijden door het inzetten van meer toezicht (politie/militairen/ beveiliging en dergelijken). Dat is achter het net vissen en raakt niet eens symptoom bestrijden.
Deze misvatting wordt vergroot door preventie als repressie uit te voeren. Preventie houdt niet alleen in het aan trekken, opleiden en inzetten van meer mensen om iets te voorkomen of het inzetten van hulpattributen, waaronder camera voor beeld en geluidopname/controle en dergelijken. We zijn dan erg laat bij deze move!
Preventie van criminaliteit is ook instellen en uitvoeren van beleid dat erop gericht is, om een ieder aan te moedigen zich in te zetten of te scharen achter de algemeen maatschappelijk aangenomen activiteiten.
Dit ongeacht de educatieve en ontwikkelingsplaats op de maatschappelijke ladder. Niet een ieder is instaat om te studeren, maar eenieder ontwikkelt zich, ongeacht het niveau.
Ik mis het beleid van de medewerkers; afdelingshoofden; directieleden en ministers. Zij hebben nog steeds niet door dat zij allen, ongeacht in welke discipline gediend wordt, de taak hebben na te denken, uitstippelen en uitvoeren van het beleid om de criminaliteit te bestrijden.
Waar is het beleid van het ministerie belast met economische zaken, gericht om de ondernemingszin op alle delen van de bevolking?
Vergunningen voor het opzetten en exploiteren van een orderneming is niet, zoals het zich overwegend voordoet, bestemd voor groot kapitaalkrachtige en vaak bevoorrechtte personen uit vooraf gerichte bevolkingsgroepen.
Waar is het beleid van het ministerie belast met volksontwikkeling, gericht op het maatschappelijk inpassen van die mensen, die anders dan door het kunnen afronden van de school vanaf het laagste niveau mogen, die willen en kunnen deelnemen aan de ontwikkeling van het land als geheel?
Er zijn nog altijd velen, die op een andere wijze dan de schoolbanken, structuur mogen krijgen of in hun ontwikkeling ondersteund en bijgestaan willen en mogen worden, zodat zij met de ingeboren(vaak verborgen) talenten kunnen uitkomen, die uitdragen c.q. ontwikkelen. Ik denk hierbij aan: muziektalenten, handenarbeiders, acteurs en dat soort “kunstenaars”.
Waar is het beleid van het ministerie belast met de agrarische sector, op het zoeken naar, interesseren van en ontdekken van de verborgen talenten met de groene vingers?
Waar is het gericht beleid van alle ministeries op het scheppen en ter beschikking stellen van die condities, die banen of zelf redzaamheid creëert (vooral) buiten de overheid.
Het is absoluut nodig, eigenlijk noodzakelijk om mensen zelfrespect bij te brengen, door ze het goede in zichzelf te laten ontdekken en mede ten bate van de gemeenschap aan te wenden.
Dit is ook de individuele en ook gezamenlijke aanpak van de criminaliteit bestrijding. Als er beleid op vooral deze zaken wordt ontworpen, uitgestippeld en uitgevoerd, vooral vanaf heel jonge leeftijd, indachtig de uitspraak: ”jong geleerd is oud gedaan”, zal de criminaliteit tot heel diep dalen.
Jongeren en alle anderen die met dit soort beleid worden bereikt, zullen eerder in een vroeg stadium interesse voor en in de criminaliteit verliezen. Ze gaan voor tenminste het behoud van het eigen. Hierdoor zullen aanzienlijker minder vaak jongeren aan de maatschappelijke deelname worden onttrokken, vooral zoals nu onder 35 jaar, door (geoorloofd) politiegeweld of (geoorloofd) geweld om have en goed te verdedigen c.q. te beschermen.
Dit soort beleid voorkomt en vermindert zeker ook de onttrekking aan deelname aan het maatschappelijke, van zij die hun have en goed beschermden of wilde beschermen. Jammer genoeg dat velen, die binnen de maatschappij als intellectuelen doorgaan, falen of hebben gefaald, nalaten of hebben nagelaten op dit stuk. Sommigen dienen (ook nog steeds) binnen de overheid en parastatalen of hebben gediend op beleid makende niveau.
Het herkennen van het tekort op of ontwikkelen van de aanvulling/ aanpassing of uitvoeren beleid op de criminaliteit, hoef niet speciaal te geschieden door mensen met onderricht of achtergrond in criminologie, pedagogiek e.d. of door personen met opsporing of nasporing bevoegdheden.
De eerste preventie van criminaliteit is in het beleid op die preventie van de algehele overheid. Dit door op alle vak ministeries binnen hun beleid zodanige betrokkenheid van een ieder te scheppen in het algemeen maatschappelijk aanvaardbare.
Dat de roep van de minder maatschappelijk bedeelden steeds weerklinkt in en naar het beleid: ”Val mij niet aan; onderricht mij of corrigeer mij!”.
Elk ministerie, dus de totale overheid is verantwoordelijk voor het beleid dat criminaliteit bestrijdt, of worden alleen berovingen als criminaliteit gezien. Laat er beleid komen, dat slechte gelegenheidsweelde en de aantrekking daartoe tegen gaat.
Betrek de samenleving (via delegatie eruit) dus ook criminelen en potentiele criminele, om degelijk en deugdelijk beleid op de bestrijding te kunnen gooien. Reduceer de kans dat een kind van 16 jaar deelneemt aan criminele handeling en door een niet bedoelde salvo uit een vuurwapen dodelijk wordt geraakt.
Ik houd van Suriname!
Recht en waarheid maken vrij; al wat goed is te betrachten; dat geeft aan ons land waardij.
Deze zijn niet alleen woorden die voor mij een rijm en leuke zangtoonloop in het Surinaams volkslied brengen.
Ze zijn de aanduiding van de waardigheid van bovenal de verwachte uit te dragen levensfilosofie die mij maakt tot die trutru warti p’kin fu Sranan, die Suriname nodig heeft. U toch ook?
Dennis E. Belfor
Rotterdam