REFLECTIE / Iwan Brave
De jarige vicepresident Brunswijk daagde tijdens Phagwa politieke opponenten, inclusief coalitiegenoten, uit “ook zo’n politieke massa op de been te brengen”. Hij bedoelt natuurlijk “in de boot te krijgen”. Alleen al vanuit Pikin Slee waren twee volle boten. Tegenwoordig kost een enkele reis met de boot naar Atjoni SRD 250 per persoon en met de bus naar de stad ook. Dus een totaalretourtje kost SRD 1.000.
Zelfs voor stedelingen is dit te gortig, laat staan voor de ‘zelfvoorzienende’ binnenlandbewoner met zijn of haar kostgrondje. Ik had al eens eerder geschreven dat binnenlandbewoners hierdoor verkeren in een ‘sociaal isolement’. Dan is het niet zo moeilijk hen als ‘politieke massa’ in de boot te krijgen. De mensen grijpen natuurlijk hun kans voor kosteloos vertier, inclusief eten en drinken, naar de stad.
Het leek wel een plaatje van een afgegleden Afrikaans dictatuurstaatje
De zichzelf verrijkende politiek die de totale verarming van het ‘volk’ in de hand heeft gewerkt, trakteert ‘gul’ op een dagje uit. Of het zich zal vertalen in stemwinst is maar de vraag. Hopelijk niet, gezien de foto die in de Ware Tijd verscheen op de voorpagina. Brunswijk en Somohardjo, die handen vasthoudend hun armen omhoog rijzen, worden geflankeerd door twee ordewachters met militair camouflagepak en rode baretten. Het leek wel een plaatje van een afgegleden Afrikaans dictatuurstaatje.
“Dat bepalen de kiezers en de Heer daarboven”, zei Brunswijk op de vraag of hij voor het volgende presidentschap gaat. Wij hoeven niet meer te bidden dat dit niet het geval zal worden. Waar ik de vicepresident vooral mee feliciteer, is hoe zijn partij haar (her)verkiezingskansen om zeep heeft geholpen met het ‘family and friends’-beleid. Ook president Santokhi feliciteer ik hiermee.
Mocht Brunswijk toch president worden, dan gaan we voor zeker allemaal massaal de boot in. Dat hij als uitdaging daarin de NDP zal overtreffen, leidt geen twijfel.