Live nieuws en radio streams uit Suriname!


Home » Surinaams nieuws » Belgische artsen gaven Maithili (12) op, maar revolutionaire kankertherapie in Mexico blijkt nu toch aan te slaan

Belgische artsen gaven Maithili (12) op, maar revolutionaire kankertherapie in Mexico blijkt nu toch aan te slaan

“Uw dochter heeft een agressieve hersenstamtumor. We geven haar nog drie tot negen maanden.” Die vreselijke boodschap kregen de ouders van Maithili Vanhille (12) uit het West-Vlaamse Assebroek bij Brugge in augustus vorig jaar. Ze waren bij de dokter langsgegaan nadat hun dochter problemen had gekregen met haar oogjes.

Ondanks het doemscenario besloten ze onmiddellijk dat ze voor haar zouden vechten. Tot de laatste snik. En ze kwamen zélf een revolutionaire behandeling op het spoor in Mexico. Twee weken geleden kreeg Maithili haar eerste behandeling en de resultaten lijken erg hoopgevend.

11 augustus 2016 zal voor altijd in het geheugen van Stefanie Rotsaert (38) en Sam Vanhille (42) gegrift staan. Dat was de dag dat ze het vreselijke nieuws kregen dat hun dochter Maithili doodziek was. Letterlijk. “Kort ervoor was ons opgevallen dat een van haar oogjes anders stond”, doet haar vader vanuit Mexico het verhaal. “We stonden er niet echt bij stil, maar toen ook haar mondje niet meer mee wilde toen ze lachte, was mijn vrouw – die in de medische sector werkt – meteen gealarmeerd. We gingen naar de dokter, die ons gelijk doorverwees. Twee dagen later volgde de vreselijke diagnose.” (lees hieronder verder)

Het was ook snel duidelijk dat de dokters niets voor haar zouden kunnen doen. “We waren er nochtans snel bij”, aldus Sam. “De zeldzame tumor drukte op de zenuwen in haar hersenschors, maar die waren nog niet onherroepelijk beschadigd. Toch waren de vooruitzichten onverbiddelijk. ‘Ze heeft 0 procent overlevingskans’, kregen we te horen. ‘Opereren is geen optie, want de tumor is verweven met heel wat levensnoodzakelijke zenuwen. We kunnen wel een behandeling opstarten met radio- en chemotherapie, maar dat zal maar een verschil maken van enkele weken. En ze zal er erg ziek door zijn.’”

Geweend

“Het was alsof de grond onder onze voeten wegzakte. Op de terugweg naar huis hebben we geweend”, vertelt mama Stefanie. “Tot aan de afrit Oostkamp. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: nu stop ik ermee en gaan we zoeken naar mogelijkheden om Maithili te redden. En daar zijn we niet mee gestopt.” (lees hieronder verder)

Ze probeerden behandelingen in Londen (waar ze resistent werd tegen de medicijnen) en Keulen (immuuntherapie). En hoewel de tumor kleiner werd, gaven ze toch niet het gehoopte resultaat. Even zag het er weer niet goed uit, maar via hun contacten met heel wat dokters kwam het gezin een revolutionaire behandeling in Mexico op het spoor. “We vroegen er enkele Belgische artsen naar en die bleken erover te weten. Maar ze vertelden ons dat het niet zou werken en dat we nooit toegelaten zouden worden”, aldus Sam. “Tot onze opluchting wilde een dokter in het buitenland ons doorverwijzen. Gelukkig, want anders was ons dochtertje er nu al niet meer geweest.”

Begin juli vertrok het hele gezin – mama, papa, Maithili en broer Moroni (15) – richting Mexico, naar Monterrey. Ze huren er een appartementje voor de duur van de behandeling. “Maithili wilde nog graag het schooljaar uitdoen. Ze heeft het laatste jaar van de lagere school achter de rug. Meteen erna zijn we vertrokken, want we konden niet meer wachten. De tumor was intussen weer gegroeid tot 5 centimeter en nam nu bijna haar hele hersenstam in. Door de druk op haar zenuwen had ze niet alleen meer last van haar oog, maar had ze ook minder kracht en gevoel in de rechterkant van haar lichaam”, aldus Sam.

Eerste behandeling

Op 4 juli startte ze meteen haar eerste behandeling. “Het is een combinatie van therapieën”, vertelt haar papa. “Via de lies wordt onder volledige verdoving een katheder ingebracht die helemaal naar de hersenstam gaat. Daar wordt medicatie rechtstreeks in de tumor gespoten. Daarnaast wordt via het ruggenmerg ook een cocktail van 18 verschillende medicijnen ingebracht.”

Gisteren volgde een scan om te zien wat het effect was op de tumor en de dokters hadden goed nieuws. “Hij is lichtjes gekrompen en minder actief”, aldus Sam gisteravond laat. “En we zijn nog maar drie weken bezig. Dat is een pak beter dan we gehoopt hadden. Vanmiddag heeft ze al meteen een tweede sessie gehad. Zelf blijft Maithili er heel moedig onder. Ze is een echte vechter.”

Ze heeft ook steun aan een lotgenootje uit eigen land in het ziekenhuis: Max (6) uit Grimbergen. “Hij was een maand na de diagnose op 3 januari al helemaal verlamd”, aldus Sam. “Eind mei is hij hier aangekomen en hij kreeg al drie behandelingen. Eergisteren heeft hij opnieuw zelf een paar stapjes gezet. Hij kan weer zelfstandig eten en een gesprekje voeren met zijn ouders. Dat is echt hoopgevend. 80 procent van de kinderen die hier binnenkomen, wordt beter. Het is nog maar een half jaar dat er ook buitenlandse kindjes worden toegelaten, daarvoor waren het alleen Mexicaanse. Er wordt hier nochtans al 24 jaar baanbrekend onderzoek gedaan. Dergelijke operaties gebeurden hier de hele tijd.”

Hoelang ze nog in Mexico moeten blijven? “Dat zal afhangen van hoe goed de therapie werkt”, zegt Sam. “Maithili moet om de 17 dagen een behandeling ondergaan. Vanaf de volgende keer is daar ook weer immuuntherapie bij. Die moet haar immuunsysteem een boost geven en laten aansterken. Het is een extra manier om de tumor aan te vallen. In Keulen gebeurde dat ook, maar dan van buitenaf. Hier in Mexico gaan ze de tumor ook te lijf van binnenuit. Sommige kindjes hebben 10 sessies nodig, anderen hebben maar behoefte aan 3. Dat is niet te voorspellen.”

Maithili voelde zich na de eerste sessie al meteen wat beter. “De meeste klachten zijn verdwenen, op de problemen met haar oogjes na. Ze heeft weer meer kracht in de rechterkant van haar lichaam en praat weer vlot. Ze wandelt gewoon rond en we zijn zelfs al samen met het hele gezin naar de plaatselijke zoo geweest om onze gedachten eens te verzetten”, aldus Sam. “Ze is wel sneller moe.”

De eerste twee behandelingen plus ziekenhuiskosten hebben ons 15.000 euro per stuk gekost. Vanaf de derde behandeling zal dat 25.000 euro per sessie zijn. We hebben hier al ons spaargeld ingestopt en op het thuisfront zijn al massa’s benefietacties georganiseerd, maar onze grootste angst is dat het geld opraakt.

Maar zelfs als de behandeling positief verder evolueert, dreigen er nog altijd donkere wolken aan de horizon. Want koken kost geld. En de behandeling van Mathili zou tot meer dan 150.000 euro kunnen gaan kosten. “De eerste twee behandelingen plus ziekenhuiskosten hebben ons 15.000 euro per stuk gekost. Vanaf de derde behandeling zal dat 25.000 euro per sessie zijn. We hebben hier al ons spaargeld ingestopt en op het thuisfront zijn al massa’s benefietacties georganiseerd, waar we enórm dankbaar voor zijn, maar onze grootste angst is dat het geld opraakt. Want dan is het gedaan.”

Overheid
“Van de overheid, de mutualiteit en de verzekering hoeven we in elk geval niets te verwachten”, gaat Sam verder. “Dat de behandeling in het buitenland gebeurt en nog niet officieel erkend is, maakt dat we geen kans maken om iets te recupereren.”(HLN.be)