Live nieuws en radio streams uit Suriname!


Home » Surinaams nieuws » Barometer 2013: reeds 46 verkeersslachtoffers [COLUMN]

Barometer 2013: reeds 46 verkeersslachtoffers [COLUMN]

Door Usha Marhé – De Surinaamse samenleving wordt zeer regelmatig opgeschrikt door gruwelijke verkeersongelukken met dodelijke afloop. Onlangs was het weer raak: in een week zijn zeven personen overleden en liggen drie andere slachtoffers nog in het ziekenhuis. Allemaal door een onvoorzichtige inhaalmanoeuvre, racen en te hard rijden.

Op 6 augustus werd verkeersslachtoffer nummer 40 genoteerd: Rayen Lachman (24) overleed in het ziekenhuis aan opgelopen letsel bij een aanrijding die op 30 juli aan de Indira Gandhiweg plaats vond. Twee voertuigen naderden elkaar vanuit tegenovergestelde richting. Bij een inhaalmanoeuvre kwam de ene auto op de rijhelft van de andere terecht. Gevolg: aanrijding. Rayen was mede-inzittende en liep zwaar lichamelijk letsel op. Opname op de Intensive Care heeft niet mogen baten. De bestuurders van beide auto’s waren niet onder invloed van alcohol en hadden geldige rijbewijzen.

Op 10 augustus sprong het aantal slachtoffers naar 45: drie mannen en twee vrouwen lieten het leven na een ‘race en stoerdoenerij’ aan de Jagernath Lachmonstraat. Twee voertuigen waren bij deze race betrokken, waaronder een witte personenauto met vier inzittenden. De bestuurder van deze auto haalde een andere auto op de noordelijke rijbaan in en kwam tegen de middenberm. De witte auto belandde op de zuidelijke baan, waar het een bus en een grijze personenauto raakte. De vier personen uit de witte auto zijn ter plekke overleden: bestuurder Rajeshkoemar Chotoe (31), mede-inzittenden Fabian Kojoma (22), Geeta Soebdhan (26) en Meredith Djoe (26). Uit de grijze auto is de bestuurder Gerold Adriaans (31) op weg naar de Spoedeisende Hulp overleden. In deze auto zaten ook twee jonge vrouwen, zij zijn in het ziekenhuis opgenomen. De inzittenden van de grijze auto hadden niets met de race te maken. Over de tweede auto die met de race te maken had, heeft de politie tot nu toe geen mededelingen gedaan.

Op 11 augustus overleed slachtoffer nummer 46: Anita Jaloe (42) en haar zoon (18) werden aan de Meursweg in het district Para aangereden. Een personenwagen ging in een scherpe bocht helemaal van zijn rijbaan en schepte de twee van achteren. De moeder werd enkele meters meegesleurd en in een goot geslingerd. Zij overleed ter plekke. Haar zoon raakte zwaargewond en werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, waar hij wordt verpleegd. De politie heeft de bestuurder (28) na afstemming met het Openbaar Ministerie laten gaan. Zijn rijbewijs is ingevorderd. Uit een test bleek hij tijdens het ongeval niet onder invloed van alcohol te zijn geweest..

Van 1990 tot en met 1999 waren er 637 verkeersdoden: gemiddeld 70,8 per jaar over een periode van negen jaren. Uit cijfers die psycholoog Harry Mungra vorig jaar tijdens een lezing over verkeersagressie presenteerde bleken er 980 verkeersdoden vanaf 2000 tot september 2012 door KPS en CBS te zijn genoteerd. Over geheel 2012 vielen er 83 doden. Uitgaande van circa 62 doden tot september 2012, kan het aantal van 980 naar boven worden afgerond tot 1001, wat neerkomt op een gemiddelde van 83,4 per jaar over een periode van twaalf jaren. Een flinke stijging van 1999 naar 2012. Half augustus staat de barometer voor 2013 reeds op 46 doden.

Waarom rijden mensen zo roekeloos op de openbare weg? Is er geen respect meer voor het eigen leven en dat van de ander? Of zijn er meer zaken die een rol spelen? Volgens Mungra moet er bij een analyse worden gekeken naar de 3 w’s: weg, weggebruiker en wagen (vervoermiddel).

Over het gedrag van weggebruikers gaf hij voorbeelden van wat hij zelf dagelijks in het verkeer waarneemt: rijden met extreem hoge snelheid, telefoneren achter het stuur, naar muziek luisteren, versleten banden, opgevoerde motoren, gebruik van alcohol, drugs en geneesmiddelen, geen gebruik maken van beveiligingsmiddelen en het ontbreken van de dodehoekspiegel bij auto’s. Als voorbeelden van verkeersagressie noemde hij toeteren, geen ‘brik’ geven, schelden, vloeken en de middelvinger omhoog steken. Ook voorbeeldfiguren in de maatschappij maken zich volgens hem schuldig aan verkeersagressie. Hij zei zich te ergeren aan het gedrag van hoogwaardigheidsbekleders, die zich razendsnel verplaatsen in colonnes. “Mensen kijken naar het voorbeeld van bigi dagu’s en spiegelen zich daaraan. Je zou denken dat God aankomt,” zo omschreef hij de extreme snelheid waarmee hooggeplaatste figuren van Zanderij naar Paramaribo en vice versa worden vervoerd.

Dit asociale gedrag in het verkeer is ook waargenomen door de Vereniging van Verkeersslachtoffers: ondervoorzitter Mohamed Doekhie zei in augustus 2012 dat het grote aantal slachtoffers aan te roekeloos en aan onmaatschappelijk rijgedrag van de weggebruikers te wijten is. Het aantal niet omgekomen slachtoffers met blijvende lichamelijke en geestelijke schade wordt niet officieel bijgehouden, maar is volgens hem vele malen hoger dan het aantal doden.

In 1991 waren er 80.991 geregistreerde voertuigen, in 2000 was dat gestegen naar 115.183. In 2011 bedroeg het aantal 206.052. Conclusie: in 2011 waren er circa tweeeneenhalf keer meer geregistreerde voertuigen dan in 1991. Omdat Suriname een overwegend jonge bevolking heeft kan worden gesteld dat het daarbij om een toename van overwegend jonge bestuurders gaat.

Het Surinaamse wegennetwerk is de afgelopen jaren kwalitatief wel verbeterd, maar gezien het aantal toegenomen voertuigen nog onvoldoende uitgebreid. Met als gevolg: te veel auto’s op te weinig wegen. Dat is al jarenlang vooral in de binnenstad en op uitvalswegen als de Kwattaweg en de Indira Gandhiweg te merken. Ook voetgangers lopen een groot risico: trottoirs worden heel vaak als parkeerruimte gebruikt en er zijn geen aparte voet- en fietspaden bij wegen met een verhoogd risico.

In januari 2012 werd het Platform Verkeersveiligheid (PVV) ingesteld, volgens de berichtgeving bedoelt als ‘een permanente formele ontmoetingsplaats van de overheid, onderzoeksinstituten, bedrijfsorganisaties en NGO’s om verkeerskwesties te bediscussiëren en oplossingen voor te stellen aan de Stuurgroep Ontwikkeling Verkeersveiligheid (SOV)’. Uitgangspunt bij de oprichting: de situatie is zo ernstig geworden dat het niet langer alleen de taak van de politie is om voor de verkeersveiligheid te zorgen, er is een structurele oplossing nodig voor de verkeerssituatie, waarbij moet worden uitgegaan van een ketenbenadering van de problematiek.

Anno augustus 2013 is het voor de Surinaamse bevolking nog niet duidelijk hoe die ketenbenadering er uit ziet en welke structurele oplossing er is bedacht. Veel inwoners van Suriname zijn het toenemend verkeersgeweld meer dan zat, want intussen lijkt het alsof in vrijwel elke familie een verkeersslachtoffer te betreuren is. De roep om strengere wetgeving en hogere boetes wordt daarom steeds luider. Maar zullen hogere boetes en strengere wetgeving helpen, als vrijwel iedereen vindt dat hij/zij een veilige weggebruiker is en dat het allemaal aan ‘de ander’ ligt?

Bij wie begint het nemen van verantwoordelijkheid? Je zou denken: bij de bestuurders zelf. Maar het lijkt alsof de weggebruikers van Suriname in een vicieuze cirkel vastzitten: de mensen die voor het probleem zorgen, hebben ook de oplossing in handen., maar aan de toename van het aantal dodelijke en niet dodelijke slachtoffers is te zien dat men zich dat onvoldoende beseft.

Je moet als samenleving toch ergens beginnen om die vicieuze, dodelijke cirkel te doorbreken. Zou een doelgerichte, intensieve en jarenlange voorlichtingscampagne helpen om de mentaliteit te veranderen? In andere landen is al bewezen dat het werkt in combinatie met ‘no nonsense’ strengere wetten en hogere boetes, terwijl er wordt gewerkt aan een beter en veiliger wegennetwerk. Het besef dat je liever vijf minuten later op je bestemming kunt aankomen dan tien minuten eerder in het ziekenhuis of mortuarium moet er klaarblijkelijk in worden gehamerd bij het gros van de weggebruikers.

Usha Marhé


Posted

in

by