In antwoord op het bericht van mevrouw Van Dijk – Silos dat zij zich beledigd voelt door een eerder artikel van mij vanmorgen (getiteld “De fluisteraars van de president”), wil ik graag reageren. Als analist van de internationale politiek baseer ik mij grotendeels op openbare bronnen. Zo heb ik in het genoemde artikel wat betreft het historische gedeelte, grotendeels gebaseerd op een boek van Mr. Drs. André Haakmat uit 1987.
Mevrouw Van Dijk- Silos reageert vermoedelijk op de zin in mijn artikel “de onruststoker die bijna een diplomatieke crisis tussen de USA en Suriname heeft veroorzaakt, is naar alle waarschijnlijkheid OKB voorzitter Jennifer van Dijk-Silos geweest”. Deze zin beschouwt zij als een grote belediging aan haar adres en aan het adres van het OKB.
Echter, ik heb mij ook bij deze opmerkingen gebaseerd op openbare bronnen en wel van twee gerenommeerde kenners van de Surinaamse politiek. Ten eerste baseer ik mij op een artikel van de aan de NDP gelieerde heer Roy Raymond de Miranda, die afgelopen donderdag schreef op GFC: (begin quote) “Mijnheer Anania wenste geïnformeerd te worden over de voortgang van de voorbereidingen van de komende volksraadpleging. Het is natuurlijk absoluut onbegrijpelijk dat de minister van Binnenlandse Zaken zich gedwee opstelde en de man van alle informatie voorzag waar die om vroeg.
Anania kreeg zelfs de toezegging dat hij wanneer dan ook, op verzoek zal worden voorzien van alle gewenste informatie. Ook het OKB in de persoon van mevrouw Jennifer van Dijk-Silos werd op dit dubieus bezoek getrakteerd. In tegenstelling tot minister Moestadja, sloeg de voorzitter van het OKB alarm”(einde quote)
Verder baseerde ik mij op een artikel van de door mij zeer gerespecteerde Surinaamse analist Idris Naipal, die vanochtend schreef:
(begin quote) “Wie is de onruststoker geweest die de gemoederen dusdanig heeft verhit dat er een diplomatieke rel is losgebarsten tussen Suriname en de USA? De opmerkingen van de OKB voorzitter over de bezoeken van de Amerikaanse ambassadeur aan haar als voorzitter van OKB en aan minister Soewarto Moestadja van Binnenlandse zaken rechtvaardigen het vermoeden dat zij de onruststoker is geweest.
De opmerkingen van de OKB voorzitter: “De Amerikaanse ambassadeur was op bezoek bij mij geweest. Ik dacht toen wel: Waarom komt hij hier? Maar heb er verder niet veel aandacht aan besteed. Ik vraag me af waarom de Amerikaanse ambassadeur in Suriname, Jay Anania, de laatste tijd zoveel belangstelling heeft voor de komende verkiezingen.
Ik hoop niet dat Amerika zich met de verkiezingen wil gaan bemoeien. Toen ik hoorde dat de Amerikaan ook bij Binnenlandse Zaken was geweest, ontstond de verontwaardiging. Toen dacht ik: ’something is cooking.’ Ik weet niet waarom hij die belangstelling heeft, maar we gaan geen Amerikanen of Nederlanders binnenhalen bij de verkiezingen”. Aldus de OKB voorzitter. De president heeft zich duidelijk in de luren laten leggen door de onjuiste informatie van OKB voorzitter Jennifer van Dijk-Silos”(einde quote uit artikel Idris Naipal).
Conclusie: ik begrijp niet waarom mevrouw Van Dijk – Silos het als een grote belediging en een valse beschuldiging ervaart, wanneer ik niet anders doe dan een vermoeden uitspreken dat eerder deze week veel uitgebreider en goed gedocumenteerd is besproken door twee verschillende Surinaamse analisten, één van VHP en de andere van NDP huize. Ik vind het ook merkwaardig dat zij wel op mijn stuk reageert, maar niet op de twee andere.
Jan Gajentaan