Een 82-jarige Amerikaan in Californië heeft na een fout van de lijkschouwer in Orange County niet zijn zoon begraven, maar een wildvreemde. Frank J. Kerrigan kreeg elf dagen na de begrafenis een telefoontje van een familievriend, die zijn zoon Frank M. Kerrigan (57) naast zich had staan. “Hallo, papa”, zei die.

De persoonsverwisseling begon op 6 mei, toen achter een winkelpand in Fountain Valley een overleden man werd gevonden. Frank J. kreeg van de lijkschouwer te horen dat het om zijn zoon ging.

Frank M. was psychisch in de war en woonde bewust op straat, nabij de winkel waar het lichaam werd teruggevonden. De familie bracht hem regelmatig bezoekjes om te checken of hij nog oké was. Maar nu leek hun grootste angst waarheid te zijn worden: Frank M. was alleen en op straat gestorven.

Toen Frank J. vroeg of hij langs moest komen om zijn zoon te identificeren, zei een medewerkster – klaarblijkelijk ten onrechte – dat dit al was gebeurd aan de hand van vingerafdrukken. De familie organiseerde een begrafenis, waar zo’n vijftig mensen samenkwamen. Het was een mooie dienst en het stoffelijk overschot werd bijgezet op een begraafplaats waar ook de vrouw van Frank J. ligt. De vader liet nog wel de kist openen om afscheid te nemen, maar omdat hij overmand was door verdriet zag hij niet dat er iets mis was. “Ik wist niet hoe mijn dode zoon eruit zou zien”, vertelt hij nu aangeslagen.

Toen kwam op 23 mei het telefoontje van de vriend. Het is nog onduidelijk hoe de lijkschouwer zich zo kon vergissen. Volgens een door Frank J. in de arm genomen advocaat konden medewerkers de van het lijk genomen vingerafdrukken niet matchen met die in een database van de politie. Ze identificeerden de zoon op basis van een oude foto op een rijbewijs.

De familie overweegt een rechtszaak aan te spannen. Zij stellen dat de autoriteiten weinig moeite hebben gedaan om de identiteit vast te stellen omdat Frank M. thuisloos is. Hij heeft zijn leven op straat weer opgevat en heeft volgens zijn zus helemaal niet door hoe eng de vergissing was voor de familie. “Voor ons was onze grootste angst waarheid geworden. Hij was op straat gestorven. Wij hebben hem begraven. Die emoties gaan niet weg.”

Belangrijk vraagstuk: wie is dan de man die de familie begraven heeft?(HLN.be)