Wat zou je doen als je president van Suriname zou zijn? Zou je op dezelfde weg voortgaan, of zouden er ingrijpende veranderingen worden doorgevoerd? Deze vraag wordt vaak aan mij gesteld door collegae, vrienden en familieleden. Vaak genoeg geef ik dan als reactie dat er per direct enorm veel zou veranderen in ons land. De gemeenschap zou het snel genoeg merken.
Het gaat veel te ver om in dit stuk alles uiteen te zetten. Maar in het kort wil ik wel een paar belangrijke punten aanhalen.
1. Per direct het versterken van de koopkracht van financieel arme burgers tot een topprioriteit maken. De grote meerderheid van mijn landgenoten zijn al decennia ondergedompeld in bittere armoede. Talloze regeringen, vanaf de regering Arron tot de huidige, hebben daar geen verbetering in kunnen brengen.
De gemiddelde Surinamer is de afgelopen 40 jaar steeds armer geworden. En die trend zet maar door! Sommigen zijn niet eens in staat 1 keer in hun leven naar het buitenland op vakantie te gaan. Laat staan een eigen huis te kopen, kapitaal op te bouwen of eerlijk rijk te worden. Hoe hard ze ook werken, studeren of hun best doen. Er is weinig toekomstperspectief. Dat is onaanvaardbaar!
2. Eem mensenleven is een gift van de almachtige. Elk mens heeft recht op een goed, lang en gezond leven. Elk mens is belangrijk! Het leven is een kostbaar iets en daar moeten wij goed mee omgaan. Een hoge kwaliteit gezondheidszorg zou een topprioriteit van elke regering moeten zijn. Maar ik zie mensen hier in Suriname onnodig vroegtijdig sterven. Op jonge leeftijd gaan velen dood door de zeer slechte gezondheidszorg.
Zieke mensen wachten soms 7 uren lang om geholpen te worden in het AZ. Een spoedeisende hulp die niet optimaal werkt, niet de beste of geen apparatuur heeft, niet de meest hoog opgeleide personen, maar artsen in opleiding die bovendien overbezet zijn en nog niet geleerd hebben op de beste wijze te handelen. Suriname zou een traumacentrum moeten hebben met 24 uur per dag goed getrainde medische specialisten die vechten om je in leven te houden wanneer je binnen wordt gebracht en dringend hulp nodig hebt.
Als je in Suriname dringend een ambulance nodig hebt, wanneer elke seconde telt, is er geen adequate hulp. Obsolete systemen waarbij je eerst de politie moet bellen voordat er een ambulance mag komen, die niet eens apparatuur heeft en niet wordt bemand door goed opgeleid personeel.
3. De politie is niet in staat om de criminaliteit hard aan te pakken want de noodzakelijke gelden hiervoor worden aangewend voor andere minder belangrijke projecten. Het investeren in het politiekorps zou hoog op de prioriteitlijst moeten staan. Veel betere opleidingen, meer politiewagens, apparatuur en preventief optreden zouden meer focus moeten krijgen. Wanneer ziet u politiemannen in voertuigen daadwerkelijk surveilleren? Haast nooit! Ze zijn altijd onderweg.
4. Suriname is zo langzamerhand een sterk vervuild land. Vuilverbrandingen waarbij dagelijks sterk kankerverwekkende en anders ziekmakende stoffen de lucht in worden geslingerd zijn aan de orde van de dag. Het volk wordt elke dag weer op vreselijke wijze vergiftigd. Verschrikkelijk ziekmakende stoffen komen terecht in ons lichaam via onze longen, maar ook via het milieu.
Als je op straat gaat krijg je dagelijks donkere diesel – en benzine uitlaatgassen gepompt in je longen. Voertuigen die in het buitenland niet meer mogen rijden omdat deze te veel ziekmakende gassen uitstoten, worden hier gedumpt. Oude autobussen en dieselvrachtwagens pompen ons dagelijks vol extreem gevaarlijke gassen die je niet alleen ziek maken, maar ook oliedom. En geen haan die ernaar kraait. Het zou een topprioriteit moeten zijn van elke regering om deze rommel op te ruimen en te werken aan een gezondere samenleving.
5. Het verkeer eist haast wekelijks/dagelijks dodelijke slachtoffers. Onschuldige, veelal jonge mensen worden uit het leven weggerukt. Anderen raken gewond en leven de rest van hun leven met de ellendige gevolgen. Hoe groot is de kans in Paramaribo om een boete te krijgen bij te hard of door rood rijden? Bijna 0 procent.Hardrijders en door rood rijders, oftewel verkeersmoordenaars, kunnen doen en laten wat ze willen want de pakkans is nihil.
Ook de zuiplappen hebben vrij spel in het verkeer. Hoe vaak bent u gecontroleerd op alcohol in het verkeer? Een blaastest? Er is geen controle waardoor deze potentiële moordenaars rustig hun gang kunnen gaan! En de onschuldigen betalen de prijs, de hoogste prijs, hun kostbare leven. Nabestaanden achterlatend in diepe rouw. En waarom? De overheid heeft het nooit tot een prioriteit gemaakt om ons desnoods een beetje te beschermen. Als ik president was van Suriname zouden al deze potentiële moordenaars extreem hard aan gepakt worden!
In een vervolgstuk zal ik verder ingaan op meer prioriteitspunten.
J. Kerto
Plaatsing van ontvangen artikelen op onze website houdt niet in dat de redactie het eens is met de inhoud. Lees hier onze voorwaarden; de volledige tekst van de disclaimer leest u hier.
Artikel plaatsen? Misschien zijn deze tips handig voor u!
Dit bericht is afkomstig van GFC Nieuws. Bekijk het oorspronkelijke bericht hier.