Door Eugene van der San

De heer Roy Esajas, die het grootste deel van zijn leven als militair heeft doorgebracht tot aan zijn pensionering toe, heeft de laatste twee jaren als huismeester gediend op het paleis van de President van de republiek Suriname.

Daar heb ik hem leren kennen als een zachtmoedig mens, hoewel hij tot de groep van zestien behoorde, een sportliefhebber en een Oke Guy. Iemand die ongevraagd een fles honing en een pakje kwie-kwie voor je meeneemt en tot aan huis bezorgt als hij vanuit Coronie terugkomt naar de stad, is toch een Oke Guy?

Gelet op zijn opleiding en training zou je een harde opstelling van deze man verwachten, maar hij was eerder geneigd om problemen die personeelsleden soms veroorzaken met de mantel der liefde te bedekken. Dat is mijn ervaring met Roy.

Roy was niet een persoon die vanwege al het onrecht geen uurtje minder sliep, maar liet zijn verontwaardiging telkens blijken.

Roy je bent niet als verdachte gestorven. Dat is onzin die een paar dwazen verkondigen. Je bent als mens gestorven. Zoals oud worden een gevolg is van het langer leven, zo is doodgaan een deel van het leven. Wie niet oud wil worden moet jong sterven. Je hoeft niet oud te zijn om er oud uit te zien en wie er niet oud wil uitzien moet andere dingen doen.

Een ding staat vast sommigen zullen verdriet hebben en daardoor rouwen, maar anderen zullen geen verdriet hebben en daarom ook niet rouwen. Roy, omdat ik weet dat jij geen dingen deed om in de gunst van mensen te komen (voe sma ai) heb ik diep respect voor jou en verkeer door je heengaan, al geruime tijd in een droevige stemming.

Ik weet dat het lange leven niet altijd door genade wordt geschonken; maar soms is het dat je ten overstaan van allen moet lijden, voordat je rust vindt. Wij rekenen erop dat je ziel rust heeft gevonden en wensen de nabestaanden veel sterkte toe en condoleren Coronie.

De rechtvaardigen zullen het Koninkrijk erven en het is niet aan de mens gegeven om daarover te beslissen.