Het heeft lang geduurd voordat ik daadwerkelijk accepteerde dat mijn stiefvader er niet meer was, omdat hij door zijn gedrevenheid in mijn ogen zo onsterfelijk leek. In de volksmond werd mijn vader bekend als “Rome liep, Wim sliep of de schone slaper”.
Om jarenlang onterecht aan de schandpaal genageld te worden, terwijl je geen blaam treft, heeft van een gepassioneerde sportman een verslagen en teleurgesteld mens gemaakt.
Als nationalist koos mijn vader ervoor om voor ons geliefd Suriname uit te komen op de Olympische spelen in 1960 in Rome. Echter, de onervarenheid van de Surinaamse delegatie die hem begeleidde deed hem de das om. Pas na 45 jaar werd publiekelijk bekend gemaakt dat mijn vader niets te verwijten viel toen hij niet aan de start verscheen, omdat hem destijds ten onrechte was meegedeeld dat zijn kwalificatiewedstrijd naar de middag was verplaatst. Het gerucht werd gelanceerd dat hij lag te slapen, terwijl hij aan de startbaan werd verwacht.
Dit fiasco maakte dat de passie voor de atletiek sport bij mijn vader uitdoofde. Na enkele jaren vestigde hij zich in Suriname en keerde de atletiek sport de rug toe. Hij stortte zich geheel op de land- en tuinbouw.
Rehabilitatie
Met behulp van sportverslaggever Wil Axwijk heb ik in 2005 deze zaak weer opgepakt en is mijn vader nog voor zijn sterven van alle blaam gezuiverd.
Op 16 april 2005, de dag dat hij 70 jaar oud werd kreeg mijn vader eerherstel en reikte de toenmalige minister van Onderwijs hem het certificaat ´Lifetime Achievement´ uit. Van het SOC kreeg hij een Olympische plaquette, een envelop met inhoud en een bloemstuk. Dit alles werd breed uitgemeten in de Surinaamse krant.
Het leven na de sport carrière
Mijn eerste ontmoeting met mijn stiefvader was, toen hij als knappe jongeman het huis van mijn moeder binnenstapte toen ik bijna 4 jaar oud was. Ik kan mij nog als de dag van vandaag herinneren hoe hij binnenkwam met een sombrero op, lang, knap en handsome. Voor mij als kind indrukwekkend, voor mijn moeder des te meer, want dit duurde 44 jaar, totdat de dood hen van elkaar scheidde.
In gezinsverband werd niet veel gepraat over het gebeurde, maar in huis was er een speciale kamer met alle medailles en oorkondes die mijn vader gewonnen had tijdens zijn succesvolle sportcarrière.
Mijn vader was een man vol briljante ideeën. Hij leek wel een rondlopende ideeënbus vol bedrijfsideeën en projecten. Mijn ouderlijk huis was een plaats van samenkomst van vele vrienden die enkele van deze ideeën in succesvolle bedrijven hebben omgezet. Als kind kreeg je geen kans om hieraan te ontsnappen. Mijn vader had een brede interesse in vele zaken en betrok zijn kinderen, buren, vrienden en familie bij z’n activiteiten.
Hij was in Nederland afgestudeerd als tuinbouw deskundige. Zo experimenteerde hij veel met planten, bloemen en gewassen. In Suriname hebben wij o.a. aardappel, uien, aardbeien, sjalotten leren planten. Hij vond het altijd een uitdaging om te testen of deze gewassen ook in de tropen goed tot bloei zouden komen. Zijn kinderen hadden op het kostgrondje allemaal een plantenbedje waarop zij zelf mochten planten. En elke zondag gingen wij mee naar de zondag markt waar wij onze producten konden verkopen. Zo leerden wij al vroeg om onze eigen zakcentjes te verdienen.
Vader heeft jarenlang o.a. zure bom en gezouten lemmetje op de markt verkocht. Hij beheerste de kunst om lekkere zuurgoed te maken. Ook maakte hij regelmatig gekonfijte vruchten, van de meest aparte vruchtensoorten. Vader leverde gemberbier aan bedrijven. Ook was hij dé uitvinder van de plantenbak gemaakt van autobanden. Er ging geen jaarbeurs voorbij of hij was ook aanwezig met de mooiste bloemen, zelf gefabriceerde koeien- en kippenmest. Ook experimenteerde hij met het maken van cassavemeel. Op de jaarbeurs hebben wij zelfs roti’s, gemaakt van cassavemeel verkocht. Hij was ook imker, wij zijn allemaal tussen de bijensteken door groot geworden.
Wim was voor ons een groot rolmodel als het ging om actie ondernemen, vooruitkijken en aanpakken. Hij was een harde werker en een sociaal mens.
Dit was in grote lijnen het leven van Wim Esajas na het fiasco in de sportwereld. Een man die zich op zijn manier verdienstelijk heeft gemaakt voor de Surinaamse samenleving. Een liefhebbende vader en zorgzame oom die betrokken was bij de opvoeding van vele broers en zusters kinderen van vaders- en moederszijde.
Overlijden
In januari 2005 trof het noodlot onze familie hard. Onze moeder, zijn vrouw, trapte op een verroeste spijker en stierf na drie weken. Mijn vader is deze klap niet te boven gekomen. Kort hierna werd hij ziek en precies drie maanden en een week na het overlijden van onze moeder ging hij zijn geliefde achterna. Voor ons een grote schok om zo kort na elkaar je ouders te begraven. Dit is echter de realiteit van het leven.
Wim blijven wij echter gedenken als de veelzijdige persoon die hij was en niet alleen als de man die buiten zijn schuld om gefaald heeft.
Meer eerbetoon voor Surinaamse helden
Helden van Suriname zouden meer eerbetoon kunnen krijgen, waarbij hun positieve acties meer belicht mogen worden. Wat Wim Esajas 52 jaar geleden is overkomen komt nog steeds voor in de Surinaamse sportwereld zij het in andere vormen. Nog steeds lees je in de krant dat sporters de dupe worden van onenigheid tussen bonden en soortgelijke zaken.
In het belang van sporters is het noodzakelijk dat sportbonden, verenigingen, begeleiders en coaches de taak heel serieus nemen. Het leven van aanstormend talent heb u in handen. Ga er zorgvuldig mee om.
Onze wens
De wens van de familie is dat er een straat naar Wim Esajas vernoemd wordt. Dit verzoek is reeds bij het ministerie van Sportzaken neergelegd. Wij zijn echter al zeven jaar verder. Wij hopen dat onze wens op zeer korte termijn gerealiseerd zal worden.
Tot slot een rectificatie:
Omtrent de rehabilitatie in 2005 verklaarden vele krantenberichten dat het Surinaams Olympisch Comité in de archieven dook en verantwoordelijk is voor het eerherstel van Wim Esajas. Dit klopt helemaal niet. De eer komt toe aan de heer Wil Axwijk die alles in het werk heeft gesteld om de rehabilitatie van mijn vader te bewerkstelligen.
Peggy Anijs / p.anijs@chello.nl
In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.