1  juli 1863- 1 juli 2012
Bij de herdenking van 150 jaar afschaffing slavernij in Suriname

“Zolang jij niet vrij bent om jezelf die beperkingen op te leggen, waardoor je de vrijheid van anderen  respecteert, ben jij een onvrije”.

De bezinning op de bijdrage van de tot slaafgemaakten in Suriname

De vraag die steeds luider klinkt vanuit de nazaten is: valt er wel wat te vieren? Een ander vraag luidt: wat hebben wij eigenlijk precies gevierd 150 jaar lang? Deze vragen zijn terecht, ze spreken van een echte diepe awareness en moeten beantwoord worden om een goede balans op te maken.
De Doe Partij roept daarom alle Surinamers, in het bijzonder de nazaten van de tot slaafgemaakte mensen op om zich te bezinnen met betrekking tot de bijdrage van de tot slaafgemaakten aan wat Suriname is en zal zijn en de bijdrage van de tot slaafgemaakten en hun nazaten aan wie zich Surinamers noemen of Surinamers zijn.

Met betrekking  tot  de vraag valt er nu wel wat te vieren,  stelt de Partij voor Democratie en Ontwikkeling in Eenheid het volgende; Wij zouden eigenlijk niets te vieren hebben als Suriname en de Surinamers waren uitgewist, maar nu zowel het land als de bewoners nog bestaan zijn ze het levend bewijs van wie  tot slaafgemaakten zijn en waartoe ze in staat zijn.

De Balans opgemaakt

Voorop gesteld dat het hier niet om een klachten lijstje gaat, maken wij de balans op volgens de maatstaven van de huidige mensenrechten organisaties en ILO protocollen, gewoon voor de duidelijkheid. Wat is de tot slaafgemaakten overkomen?
–  De grootste internationale mensenhandel aller tijden, is nog steeds straffeloos
–  De herhaaldelijke aanslag op onze  identiteit  is nog steeds straffeloos
–  De grootste en meest langdurige miskenning van de factor arbeid is nog steeds straffeloos
–  De veelvuldige moordpartijen, verminkingen en verkrachtingen zijn nog steeds straffeloos

Despite all is dit de bijdrage van tot slaafgemaakten mensen en hun nazaten:
– Door hechte samenwerking bieden  tot slaafgemaakte mensen en hun nazaten op effectieve en structurele wijze van  verzet tegen onrecht  en hebben door het sluiten van vredesverdragen verantwoordelijkheid genomen voor de toekomst en respect verworven.
– Het achter land van Suriname met al haar veelzijdige rijkdommen is door hen veroverd en onder controle gebracht, dankzij hen kan Suriname vandaag te boek staan als de longen van de aarde
– De volledige historische binnenstad is door tot slaafgemaakten en hun nazaten gebouwd en in alle districten staan historische panden die herinneren aan hun vakmanschap
– De basis voor een vreedzame samenleving is door hen gelegd: tot slaafgemaakten en hun nazaten hebben ruimte gemaakt voor wie na hen zijn gekomen en zelfs een wezenlijke bijdrage geleverd aan hun ontwikkeling
– Een rijke sociaal-maatschappelijke structuur is door hen ontwikkeld en in stand gehouden
– De tweede gemeenschappelijke communicatie taal van Suriname is door tot slaafgemaakten mensen en hun nazaten ontwikkeld en in stand gehouden
– Kundige vaklieden, bestuurders en wetenschappers hebben ze voortgebracht
– In sommige districten hebben zij de  plantages van de voormalige eigenaren gekocht
– Een rijk gevarieerde culinaire traditie is ontwikkeld en in stand gehouden
– Uitgebreide kennis van medicinale planten en de toepassing van deze kennis

Wat hebben wij eigenlijk gevierd 150 jaar lang?
Wat is er eigenlijk gebeurt op 1 juli 1863
Op 1 juli 1863 werd immers nog eens dunnetjes bevestigd  dat de manier waarop de blanken dachten over tot slaafgemaakten niets veranderd was.
Ook al gaven zij ” humane redenen” op voor de introductie van het staatstoezicht, de realiteit was, de continuïteit  van de eerste persoon ik, tweede persoon stik attitude van de blanke, die gecompenseerd werd.

Voor alle leed, hun arbeid,hun moed, hun creativiteit werden tot slaafgemaakten en hun nazaten in geen enkel opzicht gecompenseerd: geen geld, geen eigen identiteit, geen economische vooruitzicht- geen sociaal-maatschappelijke  vooruitzichten. De dag na 1 juli 1863 werd het begrip vrijheid voor hun anders gedefinieerd en dat zou zo blijven tot 1873 (10 jaar lang).

De plantage economie moet voortgang hebben en zwarten moeten dit in stand houden.   De relatie met de meester moet in stand blijven, je moet nog tien jaar werken tegen een hongerloon, dat bovendien niet altijd volgens afspraak werd afgedragen. Dit zijn de feiten, zoals door koning Willem 111 en zijn adviseurs  vastgelegd. Bij hun was geen spijt over 300 jaar miskennen van het recht op vrijheid van ieder mens, daarvoor waren zij teveel met zichzelf en hun toekomst bezig bezig , ja gevangen in hun eigen denken.

Wat moeten de nazaten van tot slaafgemaakten dus herdenken?
We herdenken, dat  voorouders  van tot slaafgemaakten mentaal vrij, fysiek sterk,strategisch, intelligent en onverwoestbaar zijn en dat zij dezelfde genen hebben als we ons zelf bezien vanuit dit concept en de rolmodellen die ze voor ons zijn geweest en nu nog zijn. hun geschiedenis is immers niet begonnen met Slavernij, dit is slechts het deel dat aangeeft waartoe wij in staat zijn ondanks slavernij.

Dank en respect aan alle zwarte vrouwen, die  tijdens de slavernij en daarna, kinderen hebben voortgebracht en grootgebracht, geadviseerd, aangemoedigd, Jullie eigen kinderen, die van de blanken en die van alle anderen. Van Affi  en Jaja Dande tot Zassa Temmes en Hetty Tindaly, Sigmien Staphorst, Henna Guicherit en Sine Proeve en al de zelfbewuste strijdbare vrouwen die na hen zijn opgestaan.

Dank en respect aan alle zwarte mannen, voor de acties die ze hebben ondernomen, er was geen ruimte voor vaderschap en gezinsvorming, maar jullie inzet voor het collectief  kan niemand ontkennen. Van Kwakoe tot Boni, Anton de Kom tot Opa Doeli, van fiets reparateur Seymanson  en schoenmaker Krint tot Schoolmeester Albert Wijdenbosch en van Granman Aboikoni tot Jopie Pengel en van Frank Essed tot Gerrit Barron en alle andere strijdbare en zelfbewuste mannen die na hen zijn opgestaan.

Respect aan allen kinderen van wie het kindzijn werd weggenomen op zovele manieren.
Dankzij jullie volharding en gedemonstreerde veerkracht zijn konden de nazaten verder gaan en kunnen wij deel van het Surinaamse volk en als land de komende 150 jaar aan.

En wi e meki wan mofo: we zullen het minstens even goed of beter doen “ un sa tan DU BUN GI SRANAN”